 
                    
Hz. Ebû
Bekir’in yaptığı bazı duâlar...
Hz. Ebû
Bekir bir gün Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’e:
“–Yâ
Rasûlallah! Bana bir dua öğretiniz de onu namazımda okuyayım” dedi.
Allah Rasûlü
(s.a.v) de, “Şöyle dua et!” buyurdular:
“Allah’ım!
Ben kendime çok zulmettim. Günahları bağışlayacak ise yalnız Sen’sin. Öyleyse
tükenmez lütfunla beni bağışla, bana merhamet et! Çünkü affı sonsuz, merhameti
nihayetsiz olan yalnız Sen’sin!” (Buhârî, Ezân 149, Deavât 17, Tevhîd 9; Müslim, Zikir
48)
Ebû Bekir
es-Sıddîk (r.a) bir gün Peygamber (s.a.v) Efendimiz’e gelerek:
“–Yâ
Rasûlallah! Bana bazı mübarek kelimeler öğretseniz de onları sabah-akşam
okusam” dedi.
Allah Rasûlü
(s.a.v) de:
“–«Gökleri
ve yeri, görünen ve görünmeyen âlemleri yaratan Allah’ım! Ey her şeyin Rabbi ve
sâhibi! Sen’den başka ilâh bulunmadığına kesinlikle şehâdet ederim. Nefsimin
şerrinden, şeytanın şerrinden, onun Allah’a şirk koşmaya dâvet etmesinden Sana
sığınırım» diye duâ et ve bunu sabahleyin, akşamleyin ve yatağına
girdiğin zaman söyle!” buyurdular. (Ebû Dâvûd, Edeb 100-101/5067; Tirmizî, Deavât 14/3392)
Hz. Ebû
Bekir (r.a) şöyle duâ ederdi:
“Allah’ım!
Ömrümün en hayırlı devresi sonu, amellerimin en hayırlı kısmı netîceleri,
günlerimin en hayırlısı da Sana kavuştuğum gün olsun!” (Süyûtî, Târîhu’l-Hulefâ, s.
103)
“Allah’ım! Sen’den âkıbeti benim için hayır olacak şeyi istiyorum! Allah’ım! Bana hayırdan lütfettiğin en son şey rızâ-yı şerîfin ve Naîm Cennetleri’ndeki yüksek dereceler olsun!” (Süyûtî, Târîhu’l-Hulefâ, s. 103)



















